Soms vraag ik me af wat werkelijke vrouwelijke schoonheid behelst. Het is een boeiende vraag die vast niet alleen mij bezighoudt. Ik zou een lans willen breken voor echtheid. Want weet je wat ik echt bloedmooi en aantrekkelijk, en bovendien enorm krachtig vind? Een vrouw die authentiek is, die overal hetzelfde is. Dat niet haar omgeving haar bepaald, maar dat zij haar omgeving bepaald. Ze is wie ze is, en draagt dat met haar mee. Met alles erop en eraan. Ze is niet druk met verstoppen, behagen of aanpassen. Ze is verfijnd in wie ze is en neemt het hele leven daarin mee.
De buitenkant
Vaak zijn we initieel zo gericht op onze uiterlijke verschijning. Hier moet wat van af, daar moet wat bij. Als we die tekenen van de tand des tijds toch eens konden vertragen. Als we de littekens van ziektes nou een konden verbergen. Als onze buik nou maar zo strak kon zijn als voordat we kinderen baarden. Als we nou net wat meer zus, of net wat minder zo.
Het is eigenlijk niet te filmen. Hoe bizar. Hoe we het leven zoals het is, zoals het zich aan ons voordoet negeren, willen wegpoetsen. Alsof al die unieke eigenschappen van onze afzonderlijke lichamen niet kloppen, alsof we allemaal zouden moeten voldoen aan dat ene beeld. Meestal een ideaal beeld dat door culturele invloeden wordt bepaald, door de media vervormd en door onszelf en mede-vrouwen wordt versterkt. Het is echt bizar.
Wat is er eigenlijk mis met ons tonen zoals we zijn? Zoals we in unieke vorm gekomen zijn, gegroeid zijn?
En waarom lukt het ons zo vaak niet om de ‘littekens’ en ‘de tand des tijds’ te verwelkomen, te eren, er te laten zijn? Waarom eren we het niet als tekenen van wijsheid, van groei, van ontwikkeld zijn op ons pad van het leven?
De binnenkant
Maar als we niet naar uiterlijk kijken, ook in hoe we zouden moeten zijn, wat we zouden moeten opleveren, hoe we ons zouden moeten en willen voelen. Ook daar ontkennen we vaak wat. We hebben ideeën over wat ‘goed’ is, wanneer we ‘krachtig zijn. En we hebben ook veel ideeën over hoe we dat niet zijn. Vaak is dit beeld gebaseerd op oude overtuigingen die we in de loop van ons leven hebben opgebouwd. Ergens was een moment dat we het nodig hadden. Maar ondertussen zijn we vaak vergeten dat we deze overtuigingen best eens onder de loep zouden kunnen nemen en ze waar gewenst vervangen door nieuwe.
Nieuw perspectief
Ik realiseer me dat het vervangen van deze beelden en overtuigingen niet zo een twee drie gedaan is. Maar het is wel mogelijk. Om te beginnen moet je bereid zijn. Met een afstandje naar jezelf kijken. En dan helpt het ook om nieuwe beelden aan te maken, immers, als je de oude dia eruit haalt, moet je er wel een nieuwe inschuiven – anders blijft het projectiescherm leeg. En bij gebrek aan nieuwe beelden en gewoonten, vervalt een mens nou eenmaal direct terug in oude patronen.
Hieronder vind je een tekst over wat een sterke, krachtige vrouw zou kunnen zijn. Ik ken de bron niet, maar vind hem zo mooi dat ik hem met jullie wil delen. Ik vind het een nieuw perspectief bieden op hoe we vrouwelijke schoonheid zouden kunnen omschrijven. Overigens geheel passend in het gedachtengoed van Perfect Onvolmaakt. En daarmee een mooi beeld voor onze Sisterhood.
A strong woman is one who feels deeply and loves fiercely.
Her tears flow just as abundantly as her laughter.
A strong woman is both soft and powerful.
She is both practical and spiritual.
A strong woman in her essence is a gift to the world.
In gesprek
Ik ben benieuwd naar welke beelden er in jou leven over vrouwelijke schoonheid en vrouwelijke kracht. Bovendien is het delen van elkaars beelden hierover helend en verhelderend. Waar verschillen we en waar ervaren we hetzelfde? Het is prachtig wanneer er in de Sisterhood een gesprek op gang kan komen. Je kunt je reacties plaatsen onder dit bericht (is alleen zichtbaar voor leden van de POS) of je kunt naar de facebook groep gaan van de POS en daar je reactie plaatsen, een vraag stellen aan anderen over dit onderwerp en op elkaar reageren.
Dus, ik vraag je een reactie te geven op deze vragen (en reageren op elkaar is ook geweldig!):
- Wat jouw beeld is van vrouwelijke schoonheid, vrouwelijke kracht?
- Tegen welke oude overtuiging loop jij zelf het meeste aan op dit moment als het gaat om dit onderwerp?
Ik kijk uit naar jullie reacties!
Liefs,
“Vrouwelijke schoonheid”…
Ik moet eerlijk zeggen dat het eerste wat in mij opkomt een soort gedachte-strijd is over of dit onderwerp voor mij wel bestaat, ik dit wel zo zie, wel zo ervaar. Ben ik vrouw? Ben ik anders omdat ik vrouw ben? Wil ik wel anders zijn omdat ik vrouw ben? Mag ik vrouw zijn?
Er is mij geleerd dat wij allemaal gelijk zijn. Althans zo heb ik het opgeslagen. Of het tweede deel van het woord (“waardig”) nooit is genoemd of mij is ontglipt weet ik niet, maar het beeld dat ik hierdoor heb ontwikkelt is dat mannen en vrouwen, oud en jong, wit en zwart, rijk en arm, lelijk en knap, gelijk zijn. Hetzelfde zijn. Maar gelijk in wat?
Gelijkwaardig? Ja. Maar gelijk? Nee. Mag ik dat voelen? Echt VOELEN middenin het contact dat ik met die ander heb? Kan ik voelen dat die ander anders is? Dat is anders ben? Dat ik vrouw ben. Dat ik jong ben. Dat ik blank ben. Dat ik van de ander verschil?
Ik heb als jonge, er goed uitziende vrouw vaak weg willen poetsen dát ik jong, er goed uitziend en vrouw ben. Met name tijdens de zomers die ik alleen in Italië doorbracht. Even niet op hoeven vallen. Maar buiten deze scenario’s om, mag ik ook in het dagelijkse leven, op mijn werk of thuis, vrouw zijn?
En zo ja, hoe ziet vrouwelijke schoonheid er dan uit? Ik probeer het te voelen en voor mij te zien. Ik zie een lach. Echt oogcontact. Iemand die samenvalt met zichzelf. “Je zit in je silhouet” zeg ik altijd, wanneer het stroomt. En de vrouwelijke kracht zit hem daarin, in je silhouet komen te zitten door in je leven maar een doel voor ogen te hebben: het goede leven voor jézelf ontdekken en creëren, samen met anderen. Maar niet voor anderen (die fysiek bestaan of bestaan in je hoofd). En door dit te doen een voorbeeld te zijn voor de mensen die je tegenkomt.
Dus ja, zo ziet een sterke vrouw eruit: een vrouw in haar silhouet.
Eelbren.
Zo Margit, het roept duidelijk veel vragen op. Fijn om te horen welke dat zijn. Ik herken het beeld dat je omschrijft van Italie, Dat je soms gewoon even niet wilt opvallen. Het vraagt eigenlijk dat je oke gaat zijn of worden met het opvallend-zijn. Eigenlijk met het jezelf zijn.
Ik vermoed dat je opvalt omdat je samenvalt met je silhout (prachtige omschrijving van je!), omdat je binnen en buitenkant kloppen. Immers, een super knappe jonge vrouw die van binnen leeg en in zichzelf gekeerd is, dus bepaald niet samenvalt met haar silhouet, zou denk ik echt minder opvallen.
Ik denk dus dat het oke moeten zijn met dat je voornamelijk wel opvalt en zichtbaar zijn, de ‘prijs’ van dat ‘kloppen’, het samenvallen.
Het lijkt mij de moeite waard.
Dank :).
1) Mijn beeld van vrouwelijke schoonheid, kracht: authentiek zijn, frisse blik (letterlijk en figuurlijk)
2) Oude overtuiging: dat het om de maat gaat, ik ben tot afgelopen herfst altijd bezig geweest met m’n niet perfecte figuur, ik ben er niet slanker van geworden.. 😉
Oh ja, die is goed: letterlijk en figuurlijk een frisse blik. Daar straalt inderdaad veel vanaf.
En ja, lastig he, jezelf en je lichaam écht helemaal accepteren, precies zoals het is, zonder er iets aan te willen veranderen….
Accepteren dat je een vrouw bent, maar ook die eigenschappen van je accepteren die je liever niet hebt. Poeh wat is dat moeilijk. Ik wens soms zooo dat ik anders ben. Dat ik niet aan die kanten die ik wil verbeteren hoef te werken of dat ik ermee moet leren omgaan. Ik wil ze soms gewoon niet zien, ze negeren en er niet mee geconfronteerd worden. Mild zijn voor mezelf is dan wat ik moet doen. Ook zo’n mooi beeldend woord: omarmen van met hele ik. Nou lang niet altijd hoor! Maar ik kom er niet verder door. Dus er tegenaan schoppen, het negeren en het NIET accepteren helpt echt niet!
Precies. Dus, Kristel, wat kun je dan doen als eerste kleine stapje – om iets meer te accepteren, en iets minder te negeren dat het is zoals het is…. dat jij bent zoals je bent? (PS de volgende blog gaat hier op door: Waarom je ‘naakt’ op je best bent’).